نقد و تحلیل سریال روزهای بهتر

به گزارش آی‌فیلم، سریال«روزهای بهتر» از شبکه آی فیلم پخش شد، ساختاری اپیزودیک دارد و در 53 قسمت، موضوعات متنوع اجتماعی را دستمایه قصه های خود قرار داده است. هر قصه این مجموعه توسط یک کارگردان هدایت شده است؛ مثلا قصه «گذر از مه» چندی پیش از آی فیلم پخش شد، اولین قصه از مجموعه بود که توسط حمید رضا لوافی کارگردانی شده است یا مثلا قصه دوم که «چهارگاه» نام دارد، توسط بیژن میرباقری کارگردانی شده است.

گرچه قصه های این مجموعه در جامعه ایران و جغرافیای بومی روایت می شود؛ اما سارا باقرزاده، نویسنده سریال از مجموعه داستان های کوتاه ریموند کارور ایده گرفته و با توجه به آن مجموعه، خط داستانی را انتخاب کرده و آن را شاخ و برگ داده است. شاید بتوان این مجموعه را به نوعی سریالی اقتباسی هم دانست. ساختار اپیزودیک سریال از یک ساختار کنداکتوری هم برخوردار است. به این معنی که هر قصه در 5 قسمت تنظیم شده که از شنبه تا چهارشنبه پخش می شود و در واقع هر هفته با یک قصه در این سریال مواجه هستیم.

شاید بتوان گفت که سریال «روزهای بهتر» مجموعه ای از داستانک هایی است که در نسبت با یک مفهوم و نظام مفهومی کلی پازل های یک قصه کلان را تشکیل می دهند؛ قصه آدم هایی که برای زندگی بهتر تلاش می کنند. در این روایت البته جایگاه و سهم زنان پررنگ تر است و در واقع قهرمان این قصه، زنانی هستند که یا در مقام مادر یا همسر به مقاومت در برابر مشکلات و مصائب زندگی ایستاده و در نهایت این قصه ها به ستایش مقام زن و مادر می انجامد؛ مثلا ما در مجموعه این اپیزودها چهار مادر در موقعیت های مختلف داریم که هر کدام به نوعی یک چالش مادرانه را تجربه می کنند و با ایستادگی و مقاومت خود به حمایت و نجات فرزندانشان کمک کرده و مفهوم ایثار مادرانه را به تصویر می کشند.

بیشتر بخوانید:

دانلود و مشاهده سریال «روزهای بهتر» 

با کارنامه حرفه‌ای داوود بیدل بیشتر آشنا شوید

فارغ از بحث محتوایی، از حیث اجرایی هم باید سریال «روزهای بهتر» را مورد تامل قرار داد نه صرفا از ساختار روایی که فرمی اپیزودیک دارد که از حیث شیوه تولید و کارگردانی؛ به این معنا که این سریال به کارگردان های جوان و با استعداد فرصت داده تا توانمندی خود را محک زده و خود را اثبات کنند. به جز «بیژن میرباقری» سایر کارگردان های این مجموعه اولین بار سریال سازی را تجربه می کنند و پیش از این تنها تله فیلم ساخته بودند.

این جوان گرایی و تجربه گرایی در انتخاب بازیگران هم صورت گرفته است و در کنار برخی بازیگران باسابقه و شناخته شده از جمله آزیتا حاجیان که بازی چشمگیری دارد، شاهد حضور بازیگران جوان و تازه کاری در این مجموعه هستیم که می تواند فضای تازه و جدیدی را برای مخاطب رقم بزند. ضمن اینکه حضور چهره های جوان و تازه می تواند کنجکاوی مخاطب را بیشتر برانگیزد.

فارغ از قصه های متفاوتی که در این اپیزودها شاهدیم، برخی مفاهیم و مولفه های رفتاری و اخلاقی مشترک وجود دارد که آنها را به هم پیوند می زند و هویت مضمونی و معنایی سریال را شکل می دهد؛ مثل ایثار، مهربانی، از خودگذشتگی، تلاش و مقاومت برای ساختن یک زندگی بهتر. در قصه «آفتابخیزان» با اسفندیار، نوجوان روستایی آشنا می شویم که رویای به دست آوردن شهرت و ثروت از راه فوتبالیست شدن را در سر دارد. او در این راه تلاش فراوانی می کند تا بدین وسیله به مادرش که سال هاست به تنهایی بار زندگی را بر دوش می کشد، کمک کند یا در قصه «بیم و امید» امین و سارا دو دانشجوی جوانی هستند که دل در گرو هم دارند و آماده اند تا زندگی ساده و شیرینی را در کشاکش سختی ها و تلخی ها آغاز کنند؛ اما این راه چندان هم هموار نیست و آنها برای رسیدن به این مقصود تلاش می کنند.

در واقع در سریال «روزهای بهتر» با قصه هایی از جنس امروز و جامعه و زندگی امروزی و چالش های آن مواجه می شویم که از دل تاریکی ها به روشنایی راه می یابد. از ترس به اطمینان، از شکست به پیروزی و از سختی به سعادت. قصه ها روایت غصه های آشنایی است که ما در زندگی روزمره خود، شبیه آنها را تجربه می کنیم و از این حیث می توان با این قصه ها و آدم هایش همدلی و همذات پنداری کرد. تماشای این سریال در شرایط امروز که جامعه ما درگیر بحران کرونا و مشکلات اقتصادی است و مردم روزهای سختی را تجربه می کنند، علاوه بر سرگرمی، می تواند کارکرد انگیزشی هم داشته باشد و حس امید به زندگی را در مخاطب برانگیزد. حس و امیدی که کمک می کند تا برای رسیدن به زندگی بهتر و بالطبع جامعه بهتر و انسان خوشبخت تر تلاش بیشتری کند و دچار یاس و ناامیدی نشود.

سید رضا صائمی

ه خ/ط ه